نویسنده: محمد رضا ایزدپور بازگشت به فهرست
بحث از واقعة شگفت انگیز و محیّرالعقول معراج پیامبر اعظم(ص)از جمله مباحث جنجال برانگیزی به شمار می‌آید که از دیرباز تاکنون، بر سر زبان و قلم دوست و دشمن جریان داشته است. برخی از اندیشمندان و مفسران به فراخور بضاعت و توان علمی خود، در این زمینه مطالبی را به رشتة تحریر درآورده و دیدگاه‌های خود را مطرح ساخته‌اند. نگارنده در این مجال در پی ارائه تحلیلی کوتاه، رسا و نسبتاً جامع از دو بُعد عقل و وحی، و گذری بر آثار تربیتی پدیدة معراج است که برای عموم مخاطبین در سطوح مختلف نیز قابل استفاده و درک باشد تا در سالی که به نام پربرکت پیامبراعظم(ص)مزیّن گردیده است، خدمتی ناچیز به روح ملکوتی و بلند آن مقام عظما و عبد حقیقی باری تعالی، قلمداد گردد. ادامه مطلب...
نویسنده: محمد عابدی میانجی بازگشت به فهرست
در طول تاریخ، تلاش‌های زیادی برای زیر سؤال بردن حکومت دینی صورت گرفته است، به خصوص این فعالیت‌ها در عصری که «ولایت فقیه» عملاً نوعی نظام سیاسی موفق خلق کرده است، گسترده‌تر هم شده است.
مخالفان نظریه ولایت فقیه برای مخالفت با آن، گاه ادله آن را زیر سؤال می‌برند و زمانی بحث کارآمدی و ناکارآمدی آن را مطرح می‌کنند. مهم‌ترین تلاش صورت گرفته، تلاش برای سلب مشروعیت چنین نظام سیاسی است. آنان برای این کار می‌کوشند رابطه حکومت با نبوت رسول اکرم(ص)را نفی کنند. آن‌گاه مدعی عدم رابطه بین حکومت و امامت می‌شوند و می‌گویند همان طور که حکومت پیامبر امری غیر الهی و جدای از شأن رسالت است، امامت هم جدای از حکومت است و سپس نتیجه می‌گیرند که ولایت فقیه هم فاقد جایگاه مشروع است و چون رسول الله و امامان از سوی خداوند به حکومت منصوب نشده‌اند، پس به طریق اولی در مورد ولیّ فقیه هم چنین نصب و مشروعیت الهی بی‌معنا خواهد بود.
مقاله حاضر در صدد پاسخ گویی به این شبهه و تبیین این دیدگاه است که حکومت یکی از شئونات رسالت است و همان طورکه رسالت به نصب الهی است، حکومت رسول الله هم به نصب الهی است.ادامه مطلب...
نویسنده: ابراهیم کاملی بازگشت به فهرست
نظام‌های حکومتی با توجه به ارکان و آرمان‌های خود برنامه‌هایی را تدوین می‌کنند و به اجرای آنها می‌پردازند. حکومت اسلامی نیز چنین است و یکی از اهداف خود را اجرای قوانین اسلام قرار داده و هدف خاص خودش را برقراری عدالت در همه ابعاد می‌داند.
حکومت هم مثل موجودات زنده، دچار آفت و مانع و «آسیب» می‌شود که شناسایی این آفت ها و درمان آنها، یکی از وظایف اصلی حکومت‌هاست. ما در سه بخش به بررسی این آفات و آسیب‌ها می‌پردازیم:
الف) مانع سیاسی؛
ب) مانع اقتصادی؛
ج) مانع فرهنگی و اجتماعی.
موانع سیاسی برقراری عدالت عبارت است از ادامه مطلب...
نویسنده: محمدباقر بابانیا بازگشت به فهرست
آیات بسیاری در قرآن مجید به تبیین جایگاه بانوان پرداخته است. با بهره‌گیری از برخی از این آیات، نگاه اسلام را به زنان بررسی می‌کنیم.
مصونیت زن مسلمان
در عصر رسول خدا(ص) زنان نیز دوشادوش مردان به یاری آن حضرت شتافتند و با او همراه و همگام شدند. پیمان صلح «حدیبیه» در سال ششم هجری بین پیامبر اکرم(ص) و مشرکین مکه بسته شد. از جمله توافقات این پیمان، بازگرداندن مردانی از اهل مکه بود که به مدینه هجرت کرده بودند، ولی اگر کسی از اهل مدینه به مکه پناهنده شده بود، به مدینه بازگردانده نمی‌شد. ادامه مطلب...
نویسنده: محمد اصغری نژاد بازگشت به فهرست
تابستان 62 در شاهرود خدمت می‌کردم و فرمانده یکی از گروهان‌های آموزشی بودم. روزی هنگام آموزش در صحرا، به مادری که با دخترانش مشغول دروی گندم بودند، برخوردم. ستوان آسیایی، فرمانده یکی از گروهان‌ها، به من گفت : مسلم! بیا سربازان گروهان ها را جمع کنیم و برویم گندم‌های پیرزن را درو کنیم.
بعد از سلام و احوال پرسی گفتم: مادر! شما با دخترانتان از مزرعه بیرون بروید تا ما با کمک سربازان گندم‌های شما را درو کنیم. شما فقط محدودة زمین را به ما نشان دهید و دیگر کاری نداشته باشید.ادامه مطلب...
نویسنده: سید جواد حسینی بازگشت به فهرست
حضرت معصومه در یک نگاه
حضرت فاطمه معصومه(س) در اول ذیقعده 173 در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادر گرامی‌اش نجمه خاتون است. او از کودکی تا جوانی تحت تربیت پدر بزرگوارش و برادر مکرّمش حضرت رضا(ع) قرار داشت و در علم و تقوا و پاسخ به پرسش‌های مراجعان به مقامی رسید که مدال افتخار «فداها ابوها» از پدر خود دریافت داشت. بعد از ورود حضرت رضا (ع) به مرو آن حضرت نامه‌ای را به وسیله یکی از غلامان خویش برای خواهرش فرستاد که با رسیدن نامه، بلافاصله فاطمه معصومه(س) آماده سفر گشت.[1] آن حضرت در سال 201 هجری به همراه پنج تن از برادران (فضل، جعفر، هادی، قاسم، زید) و تعدادی از برادرزادگان و کنیزان روانه خراسان شدند.[2]
هنگامی که موکب حضرت معصومه(س) به ساوه رسید، عده‌ای از دشمنان اهل بیت، به اشاره مأمون عباسی راه را بر آنان بستند و در یک درگیری نابرابر، تمام برادران و بیشتر همراهان او به شهادت رسیدند و حضرت معصومه(س) بر اثر شدّت تألمات و بنا بر قولی بر اثر مسمومیت[3] بیمار گشت. ادامه مطلب...
